“A viagem não acaba nunca. Só os viajantes acabam. E mesmo estes podem prolongar-se em memória, em lembrança, em narrativa. Quando o viajante se sentou na areia da praia e disse: ‘Não há mais que ver’, sabia que não era assim. O fim duma viagem é apenas o começo doutra. É preciso ver o que não foi visto, ver outra vez o que se viu já, ver na Primavera o que se vira no Verão, ver de dia o que se viu de noite, com sol onde primeiramente a chuva caía, ver a seara verde, o fruto maduro, a pedra que mudou de lugar, a sombra que aqui não estava. É preciso voltar aos passos que foram dados, para os repetir, e para traçar caminhos novos ao lado deles. É preciso recomeçar a viagem. Sempre.” José Saramago

"Ama, ama"
"¿Qué quieres, cariño?"
"He tenido un sueño"
"¿Y qué has soñado?"
"Que estábamos hablando"
"¿Ah sí?"
"Sí"
"¿Y de qué hablábamos?
"Pues no sé... no me acuerdo"
"¿Y entonces porqué te acuerdas del sueño?"
"Me acuerdo que hablábamos en euskera"
"..."

Ametsak egi bihur daitezen, egin euskaraz!
Euskararen Egun honetan gozatu hitz eginez.

Zure hitzak, esan berriz esan, ez daitezela ahaztu, ez daitezela gal...

Begietako malkoek egunkariko zure argazkia lausotzen didate, lanbroak gure bazterrak estaltzen dituenean bezala. Sobera dira gaur hitz guztiak euskaldunen ahoetan. Sobera ele polit eta laudorioak, denok baitugu zure handitasunaren berri. Zure doinuak soilik tabernetako berotasunen. Gure bihotzetan.
Baga, biga, higa zenbatzen ikasi genuen zurekin. Lekeitioekin poesia ulertzen. Amairua zoritxarreko zenbaki izatetik itxaropenaren zenbaki izatera igaro zen. Euskal Herria hegan egiteko gai dela irakatsi zenigun, hegoak dituen bitartean.
Zure doinuekin lokartu zen Aurtxo txikia. Izarretara begiratzean hautsa dariela ikusten dugu. Eta zure enborretik sortuko dira zuhaitz-adaska berriak.
Gure azalean arrasto sakonak utzi zenituen, ez dira galduko elur gainean txoritxo hanka arinen utzitako arrasto sail ederra bezalaxe.
Hori guztia eta askoz gehiago eman diguzu. Ez da etengo zurekin lotzen gaituen zilbor-estea.
Ez adiorik, Mikel.

Utzi diguzun altxor handiaren zati txiki bat
Txoria txori
Baga, biga, higa
Gure bazterrak
Gure hitzak
Lili bat

Metropolia (eta 4)

Informazioaren aro honetan, munduan gertatzen denaren berri jakiteko erraztasun handia dugun garaietan, pentsa askatasuna defendatzen duen gizartean, jasotzen dugun informazioaren kontrola inoiz baino handiagoa da. Ez naiz ari kazetaritzaren objetibotasun ezaz. Ezta adierazpen askatasunak pairatzen dituen hainbat eta hainbat urraketaz ere (gai horiek luze jo dezakete eta beste baterako utz genitzake).

Metroaren sarreran doan ematen dituzten egunkariez hitz egin nahi dut. Hiri askotan irakurrienak dira, hau da, milaka eta milaka pertsonen informazio iturri nagusia eguna hasten den momentutik. Lanera goizean goiz doan pertsonak hau irakurri eta munduan zer gertatzen den badakiela pentsatzen du. Ondoren hamaiketako garaian Badakizue Madonnak mutil-laguna utzi duela, galdetuko die lankideei. Aktualitateaz ari direla Zer iritzi duzue irakasleak ebaluatzeko gobernuak atera berri duen legeaz, galdera botako du airera langileetako batek, ...?, Lehengo batean 100.000 pertsonatik gora manifestatu omen ziren Lisboan eta irakasle asko greba hastekotan omen dira, Larria behar du orduan...
Zer informazio mota ematen digute egunkari hauek? Prentsa sentsazionalistatik gertuago daude informazio serio batetik baino. Tokiko nahiz nazio mailako berri xume batzuk, nazioarteari eskeinitako orrialde soil bat eta ondoren moda, zine, musika nahiz bestelako arloetan famatuak diren jendearen gainean orriak eta orriak. Eta nola ez futbola, futbola eta futbola.
Hainbeste jendek irakurtzen duen egunkari batek horrelako informazioa eskeintzeak, jende honek guztiak bere informazio egarria hauek irakurrita asetzen duela esan nahi du, beraz informazio gehiago duela Brad Pitti buruz José Sócratesen lehen ministroaren gobernuaren erabakiez baino. Horrela egunkari hauek informatu baino gehiago desinformatu egiten dute, jendea ezjakintasun batean mantenduz, informatua dela uste duen bitartean.

Semaforoa berde noiz jarriko zain nengoela klaxon hotsa entzun dut. Atzera begiratu eta taxiak semaforo gorrian pasatzen ari zen atso bat ia harrapatu duela konturatu naiz. Atsoak aurrera jarraitu du, nire aldamenetik igaro da murmurio ulertezin batean. Berriro ere, alboetara begiratu gabe kalea gurutzatzen hasi da pauso motelez eta beste auto batek ere balazta sakatu behar izan du atsoa ez harrapatzearren. Autobus geltokian bukatu du bere ibilaldi arriskutsua eta birritan aitaren egin du. Fedeak salbatu ote du auto baten azpian bukatzetik? Jainkoak ez dut uste mirari handirik egiten duenik, baina fedeak izugarrizko indarra du.

Euskal Herria em Lisboa tambem tem amigos

ASEH (Associaçao Solidaridade com Euskal Herria)
paisbasco.blogspot.com

Metropolia (3)

Metroan sartzearekin bat ikusten duzu eskale itsua. Eskua poltsikoan sartu eta dendariak itzuli dizkizun zentimoak eman dizkiozu, errukiz, borondatez baino gehiago.
Ugari dira metroan hara-hona dabiltzan eskale itsuak. Batzuk oihu mingarriez eskatzen dute laguntzatxo bat, besteek rap doinuak kantatzen dituzte. Eguneko ogia horrela irabaztera behartuak dira, bestelako laguntzarik jasotzen ez dutelako. Lan arloko gutxiespenak, gizartearen mespretxuak, bultzatzen ditu metroko tunel ilunetan eskean ibiltzera, satorrak bailiran.

Lekurik ilunenek ere alaiagoak dirudite kolorez janzten ditugunean.

Itsasoak oinak ferekatzen dizkidanean...

Austin Powers Lisboan da

metropolia (2)

Goizeko zortzietan hiriko metroa jendez gainezka doa. Hala ere isiltasuna da nagusi. Soilik trenaren orroak hausten duen isiltasuna tunelaren iluntasunak irensten duenen. Bidaiari bakoitza bere pentsamenduetan murgildurik doa, lozorroan oraindik, isilik.
Nire alboko bibotedunak aho niminoa ireki du doministiku egiteko. Baina ez da ausartu isiltasun estraino hau puskatzen.
Begirada jaso eta ingurura begiratzen dut. Bakarrik goaz denok. Bakardadean bizi diren pertsonez betea dago hiria. Inork ez du aldamenean duena ezagutzen. Bakoitzak mundu bat sortzen du bere inguruan, hiri bat hiriaren barrunbeetan. Herrixka baten antza gehiago duen hiri bat.

Neo-?

AEBtako (munduko) lehen koloredun presidentea denon ahotan dagoen egun hauetan, munduko ekonomia maldan behera doa ziztu bizian. Bankuek lur jo dute, multinazionalek eskuak burura daramatzate. Inork ez daki zer gertatuko den.
Honi buelta eman nahian mundu osoko agintariak irtenbidea bilatu asmoz garrantzi handia dutela diruditen bilkurak egiten dihardute. Sarkozy-k neokapitalismo batez hitzegiten digun bitartean AEBtako banku nagusienak estatuaren esku geratzen ari dira. Zer ote hainbestetan errepikatzen duten neokapitalismo hori? Benetan ekonomia eredu berri bat sortu nahi ote dute. Edota agian kapitalismo zaharraren oinarriak berrezarri nahi dituzte inbertsore nagusienen mesedetan?
Erdi mailako gizartea goi mailakoen pare bizitzera ohitzen ari den honetan, bankuek ez dute nahikoa diru mailegu guztiak betetzeko. Ekonomia eredu berria ultramegamultinazionalak kapitalaren jaun eta jabe bilakatzeko amarru bat besterik ez daiteke izan, pobrezia eta aberastasunaren arteko aldea handitzeko baizik ez luke balioko horrela.
Bitartean, eta hauteskundeetara itzuliz, Neosozialismo hitza behin eta berriz entzuten dugu errepublikarren ahotik. Obama aurkariataz ari dira noski, hiritarrengan sozialismo/komunismo beldurra berrindartzeko asmotan. Hau guztia Bush jauna banku nagusiak nazionalizatzen ari den une berean.
Zer ikusi eta entzun behar ote dugu orain? Benetan mundu hau aldaketa bidean da, ala mikrofono aurreko hitz potolo hutsalak dira denak. Batek daki.

kolore momentuak zuri-beltzeko munduan

metropolia

Hiri batek hiri nortasuna nahi badu, gaur egun ezinbestekoa zaio metro sare bat izatea. Metroa azkartasuna da, modernotasuna, mendebaldeko bizimoduaren ikur... Distantziak motz geratzen dira metroan sartu eta tuneletan barrena aurrera zoazen einean. Etengabeko joan etorriek lurpean mundu bat sortzen dute, une batez gelditzeko denborarik ez duena.
Presaka dabiltzan hiritarrak, noraezean dabiltzan turistak, eskolara joan nahi ez duten haurrak egunero hemen elkartzen dira beren helburura joan ahal izateko.